Ishin disa ditë shqetësimi për Shqipërinë dhe shqiptarët.
Çështja e shkatërrimit të armëve kimike siriane në Shqipëri ishte problemi që
nxorri në rrugë me dhjetëra mijëra shqiptarë në Shqipëri dhe anë e mbanë botës.
Ishte kjo një JO e madhe për të gjithë ata që Shqipërinë e shohin si vend
bërjen e eksperimenteve të tyre, që Shqipërinë e shohin si deponi dhe
shqiptarët si minjë për eksperiment. Kjo ishte një përgjigje shumë e mirë për
gjithë ata që prapa shpinës së popullit bëjnë marrëveshje djallëzore për të
luajtur me fatin e popullin që ua dha të drejtën të vendosin në emër të tij.
Kjo është një mësim për të gjithë ata, por edhe për të gjithë neve, se,
vullneti dhe zëri i popullit është ajo që duhet të dëgjohet, pa marrë parasysh
premtimet dhe beneficionet që ishin paraparë në këtë projekt. Sepse, beneficioni dhe e mira më e madhe për
neve si kolektiv është krenaria kombëtare dhe të thënit JO të gjithë atyre që
në të ardhmen planifikojnë diçka të tillë të bëjnë në kurriz tonin.
Se kishte diçka të marrë vesh pas shpinës së popullit ishte
më se e qartë, këtë mes rreshtave e shohin edhe në deklaratën e kryeministrit
Edi Rama që pranon një gjë të tillë, por se çështja do të hidhej në parlament
dhe se "kokë në veti" nuk do të vendosej, që është më se e qartë për
rregullimin kushtetues që e ka Shqipëria. Por, po të heshtte populli një gjë e
tillë me siguri do të ndodhte.
Në gjithë këtë lojë nuk rreshtën së provuari edhe gjitha
letrat gjoja, ata që ishin kundër këtij veprimi të turshpën ushqejnë dozë
anti-amerikanizmi, apo basharizmi e kështu me radhë. Edhe po të ishte ashtu,
aspak nuk duhet të na brejë ndërgjegja, sepse interesi i Shqipërisë dhe
shqiptarëve është mbi të gjitha.
Pse gjithmonë
Shqipëria duhet ta bëj punën më të rëndë në proceset e tilla? Nëse nuk do të
ishte rrezik, pse ky proces nuk do të bëhej në vendet që kanë kapacitete dhe
mundësi më të mëdha për ty përfunduar këtë proces me sa më pak dhimbje?
Për atë ky mobilizim gjithpopullor ua hedhi poshtë gjitha
dyshimet dhe planet e errëta që ata kërkojnë dhe këta tanët nuk kanë guximin
t'u thonë jo. Ky ishte edhe një shërbim i mirë për qeveritarët dhe udhëheqësit
e Shqipërisë, një lehtësim që pa ngurrim dhe me ballë hapur t'u thonë, JO edhe
aleatëve që japin premtime madhore si kundërvlerë e këtij shërbimi jokorrekt.
Nëse na doni kështu si jemi gëzojmë dashuri të ndërsjelltë, në të kundërtën, ju
faleminderit.
Ditët e fundit do të mbahen mend, kur të gjithë I madh e I vogël,
nxënës, student, besimtarë, ambientalistë, legalistë, anarkistë, të gjithë ishin të mbuluar nën petkun e atdhetarisë
dhe patriotizmit, ashtu siç e kërkon rendi dhe nevoja. Kjo është atdhedashuri,
kjo është vetëdije. Bravo.
