SOLIDARIZIM ME GAZËN!!!

Si rrufe u përhap lajmi për ndërhyrjen ushtarake të ushtrisë çifute në Gazë dhe sulmin mbi popullatën e Gazës. Pas një bllokade të gjatë prej gati një viti e gjysmë mbi Gazën dhe krizës humanitare me përmasa katastrofike, të ushtruar nga shteti çifut dhe të ndihmuar fatkeqësisht nga fqiu tjetër i cili është vend me shumicë muslimane, udhëheqësia e Gazës e cila vie nga radhët e Hamasit (që i fitoi zgjedhjet e 25 janarit të vitit 2006, të mbajtura në frymën demokratike), duke qenë totalisht e izoluar nga Izraeli, vendosi të mos e vazhdojë armëpushimin e arritur me shtetin hebrej. Gjatë kësaj periudhe të armëpushimit, mbi 1.5 milion banorë të Gazës ishin të shkëputur nga çdo pjesë e botës. Kjo u bë si pasojë e bllokadës dhe restrikcioneve të papara që i bëri Izraeli ndaj territorit të Gazës, duke u nisur edhe nga gjërat më elementare të nevojshme për jetë dhe ekzistencë, përfshirë këtu ndihmat humanitare, bukën dhe ujin, veshjet dhe mjetet medicinare, e kështu me radhë. Gjatë kësaj periudhe, sipas një mediumi të këtij rajoni, me qindra pacientë të shtruar nëpër spitalet ekzistuese të këtij rajoni vdiqën si rezultat i mungesës së mjeteve medicinare, 40 % të ambulancave ekzistuese kanë qenë në pamundësi të japin ndihmën e parë si rezultat i mungesës së naftës dhe benzinës për makinat e tyre të ndihmës së shpejtë, kurse 75 % të fëmijëve të Gazës kanë vuajtur dhe vuajnë nga malnutricioni. Gjithashtu, gjatë kësaj periudhe ishin të ndaluar që të depërtojnë në territorin e Gazës edhe kamionët me miell dhe gjëra elementare ushqimore të Organizatës së Kombeve të Bashkuara. Me tejkalimin e afatit të armëpushimit, udhëheqësia e Gazës vendosi që të ndërpresë “vdekjen e ngadaltë” të cilën padyshim e sillte izolimi total i kësaj krahine palestineze. Në kohën e këtij armëpushimi që u arrit me ndërmjetësimin e Egjiptit, popullata e Gazës, e cila bie në grupin e territoreve në të dendura në botë, ishte sjellë në situatë të katastrofës humanitare, duke u ballafaquar me mungesë të nevojave elementare për jetesë si ujit, bukës, ilaçeve, mjeteve higjienike e kështu me radhë. Prandaj, duke e ditur gjendjen e deri para disa ditëve në Rripin e Gazës, aspak nuk na habit hapi i guximshëm dhe i arsyeshëm i udhëheqësisë së Gazës.
Plot gjak dhe lot ishte fundi i vitit Hixhri dhe fillimi i vitit të ri për palestinezët dhe gjithë muslimanët e botës. Lajmet e dhimbshme mbuluan çdo medium botëror dhe drodhën secilën zemër e cila ka sado pak mëshirë dhe ndjenja humane. Fëmijë, gra, burra e pleq të masakruar nga breshëritë e bombave dhe raketave, ambulanca dhe spitale të rrënuara, shumë objekte fetare xhami të shkatërruara, është bilanci i holokaustit të vërtetë që po kryen mbi territorin e Gazës këtyre ditëve ushtria izraelite. Ajo që më shtyu të shkruaj këtë shkrim, padyshim është solidarizimi me vëllezërit tanë dhe motrat tona, të cilët sot gjenden nën breshëritë e raketave dhe bombave qyqare çifute, të cilat po ushtrojnë gjenocid dhe masakër të paparë në fytyrën e tokës. Po ashtu, ka edhe shumë arsye tjera që më detyruan të marr një hap të tillë, e që normalisht janë në plan të dytë, por me rëndësi esenciale për rastin. Për shembull, sjellja qyqare dhe plot në heshtje e presidentit palestinez Mahmud Abas, e madje edhe “takati” që ai gjeti në fillim të aksionit izraelit që ta akuzojë Hamasin për nxitjen e këtij incidenti. Gjithsesi, “margaritarë” krejt në vete gjatë këtyre ditëve është edhe bashkësia ndërkombëtare “e hutuar dhe me disa nisma shterpe”, e cila gjithmonë ka toleruar gjenocidin dhe masakrat mbi popullin e shumëvuajtur palestinez. Mendoj se tanimë është e qartë për të gjithë se, për “botën perëndimore” Izraeli paraqet një “lloj i mbrojtur (lexo i rrezikuar)”, por gjithashtu e dimë se kemi të bëjmë me ata zotërinj e udhëheqës shtetëror të cilët secilën ditë që ka falë Zoti po mundohen të na e shpërlajnë trurin me fjalët boshe mbi “të drejtat dhe liritë elementare njerëzore”, të drejtat ndërkombëtare, të drejtën e luftës, të drejtat e gruas dhe fëmijëve etj. etj., të drejta këto të cilat po këto shtete i kanë ngritur në nivel deklaratash ndërkombëtare, konventa dhe ligje. Prandaj të gjitha këto me rastin e Palestinës bien në ujë. Sepse të gjitha janë thyer me mijëraherë dhe për to shkaktari i tyre asnjëherë nuk është marrë në përgjegjësi, por, përkundrazi, gjithmonë ka qenë i stimuluar dhe i shpërblyer me fonde të majme dhe avancim ndërkombëtarë.
Duke qenë i prekur shpirtërisht dhe moralisht me këtë situatë, shpresoj që ky të jetë rasti i fundit që i gjen në një pozitë kaq të nënçmuar muslimanët. Frikohem se dënimi i All-llahut do të jetë shumë i ashpër jo vetëm mbi ata që po nxisin dhe kryejnë këtë holokaust mbi popullatën e pafajshme palestineze, por edhe mbi të gjithë neve që po i mbyllim sytë para një gjenocidi të tillë. All-llahu ua lehtësoftë vuajtjet gjithë popujve të botës që po përjetojnë dhunë dhe padrejtësi, e gjithashtu edhe popullit të Gazës. All-llahu ua bëftë të lehta këto ditë asaj popullate që po e përjeton ferrin e kësaj bote, e që padyshim është turpi më i madh që i ka ndodhur botës së shekullit 21.
All-llahu i shkatërroftë të gjithë ata që po shkaktojnë zullum dhe çrregullime mbi tokë.