Heshtja na i shurdhoj veshët
Se fjalë të mirë kush nuk thotë
E penat u thanë nga mërzia
Se zemër guximi nuk gjejnë
Trimëria u tret si shkuma
Durim u bë imponim
Në ditët kur jeta u bë bukë
E bota u shndërrua në interes
Kjo kohë dashurinë po na e vret
E mallin fort na e zbehë
Dyshimin na e mbjell thellë në
palcë
E të ardhmen na e frigon
Çdo ditë është një shakullinë
Që krenaritë nga zemra na i ngreh
Shpinën po na e kërrusë e kurrizin
shtrembëron
E kryevepër tonën e bën heshtjen
Kjo jetë qoftë e mallkuar
Që shpresat tona na i vonon
Ditët tona natë na i bën
E mëngjesin na e vonon
©MilazimMustafa - 11.mars 2012
*) Me këtë poezi jam prezantuar në mbrëmjen e poezisë Takimet e Karadakut të vitit 2012 (11 mars 2012)
herë